Laatst mocht ik op interactieve wijze een verhaal vertellen over ziekteverzuim. Dan merk je weer hoe dit onderwerp de gemoederen bezig houdt. In de zaal zaten ervaren regiomanagers die soms worstelen met allerlei praktische zaken die in verbinding staan met het eigenrisicodragerschap. En je kunt het ze niet kwalijk nemen want hun focus ligt vaak net even ergens anders.
Premiedifferentiatie, het voorkomen dat een medewerker ziek uit dienst treedt, een UWV proef dossier, vangnetters en de aanscherping van de Wet op de Persoonsregistratie. Het zijn voor velen geen gemakkelijke onderwerpen. Na afloop dacht ik aan de Wet werk en zekerheid. In zijn huidige vorm heeft deze wet zijn langste tijd wel gehad denk ik zo. Je ziet dit ook terug in de verkiezingsprogramma’s hoewel niet alle partijen duidelijk inzicht geven over wat hun standpunten nu eigenlijk precies zijn:

• VVD en SGP willen het weer mogelijk maken om meerdere tijdelijke contracten, en tijdelijke contracten van een langere duur, aan te bieden.
• VVD wil geen verbod op nulurencontracten.
• SGP wil de tussenpozen tussen tijdelijke contracten weer verkorten.
• D66 pleit voor één arbeidsrechtelijk regime voor alle werknemers waarbij er sprake is van één contract, het contract voor onbepaalde tijd, met daarbij een versoberd en vereenvoudigd ontslagrecht zonder toets vooraf door het UWV.
• Kijkend naar Ziekte en arbeidsongeschiktheid kunnen kleine werkgevers rekenen op bijzondere belangstelling:
• ChristenUnie, SGP en VVD willen de verplichting tot loondoorbetaling voor werknemers beperken tot één jaar.
• D66 vindt dat kleine werkgevers het tweede jaar loondoorbetaling bij ziekte collectief moeten kunnen verzekeren
• GroenLinks en PvdA pleiten voor een collectieve verzekering invoeren voor een deel van de risico’s voor kleine werkgevers bij de loondoorbetaling bij ziekte.
• CDA zet in op de invoering één basisverzekering voor arbeidsongeschiktheid voor álle werkenden, zowel in vaste en tijdelijke dienst als voor zelfstandigen.
• VVD wil voortdurende herkeuringen van arbeidsongeschikte werknemers.

 
Nou ja, we zullen het gaan beleven. Wel denk ik dat er ten aanzien van de arbeidsmarkt op drie punten absoluut veranderingen nodig zijn: het verschil tussen flex en vast, de mogelijkheden voor levenslang leren en participatie van mensen met een arbeidsbeperking. Minister Asscher blijft zeggen dat het wel een goede wet was maar wil nu zelf ook van alles veranderen. En zo blijven werkgevers hoge kosten maken. En werknemers? Deze zullen moeten meedeinen op de golven van de onvoorspelbare en ingewikkelde arbeidsmarkt.