Een werkgever die eigenrisicodrager is of wordt, is dit dan niet alleen voor werknemers met een vast dienstverband maar ook voor ‘flexwerkers’, zoals thuiswerkers en  

• werknemers die ziek uit dienst gaan en voor (is nu al)
• werknemers die binnen vier weken na uitdiensttreding ziek worden (is nu al).

Werkgevers kunnen tot 12 jaar lang opdraaien voor de kosten van ziekte en arbeidsongeschiktheid van (ex-)werknemers; Vanwege de wijzigingen in de WGA is het opnieuw van belang het gehele werkgeversrisico te bekijken. De periodes van loondoorbetaling en Ziektewet gaan tenslotte vooraf aan de WGA-periode en bepalen dus de WGA-instroom. Het eigenrisicodragerschap voor de Ziektewet is de afgelopen jaren nog onderbelicht gebleven, terwijl relatief veel flexwerkers de WGA instromen. Nu het flexrisico aan het WGA-eigenrisicodragerschap wordt toegevoegd, is het extra belangrijk om ook het risicomanagement van de Ziektewet in het advies mee te nemen.
Ook wil ik graag wijzen op de beperkte overstapmogelijkheden. Anders dan voorheen kunnen werkgevers zich nu niet meer ieder jaar opnieuw beraden op de vraag of ze WGA-eigenrisicodrager willen zijn. Wie nu terugkeert naar het publieke bestel zit daar nu ook altijd minimaal drie jaar aan vast. Dit zal er trouwens wel voor zorgen dat de markt binnenkort drie jaar grotendeels op slot zit wat de WGA betreft. Dit zullen intermediairs overigens ongetwijfeld gaan merken.